مهارت‌های پادشکنندگی معیار جدید در ارزیابی شایستگان

مهارت‌های پادشکنندگی: معیار جدید در ارزیابی شایستگان

مقدمه
در جهان پرتلاطم و به‌سرعت متحول‌شونده‌ی امروز، سازمان‌ها و کسب‌وکارها با چالش‌هایی روبه‌رو هستند که نه‌تنها پیچیدگی بیشتری دارند، بلکه ثبات و امنیت سنتی را نیز زیر سؤال می‌برند. تغییرات ناگهانی در فناوری، اقتصاد، سیاست و رفتار مشتریان می‌توانند ساختارهای سنتی را در هم بشکنند و بقای سازمان را تهدید کنند. در چنین شرایطی، صرفاً برخورداری از منابع یا موقعیت بازار، برای ماندگاری کافی نیست؛ بلکه توانایی سازمان و نیروی انسانی آن در سازگاری با تغییر، مدیریت بحران و استخراج فرصت از دل تهدیدها و ارتقاء عملکرد و رشد واقعی در اثر مواجهه با بی‌ثباتی‌ها، ناملایمات و تغییرات ناگهانی که به پادشکنندگی معروف است به عاملی تعیین‌کننده در موفقیت بلندمدت تبدیل شده است. در این مقاله معیار جدید جهت ارزیابی شایستگی به نام پادشکنندگی ، مورد بررسی قرار می گیرد.

تعریف و تفاوت پادشکنندگی با تاب‌آوری
یکی ازمواردکلیدی در مدیریت منابع انسانی و توسعه سازمانی، درک دقیق تفاوت میان «تاب‌آوری» و «پادشکنندگی» است؛ دو رویکرد متفاوت در مواجهه با بحران‌ها که گاه به‌اشتباه مترادف تلقی می‌شوند. تاب‌آوری (Resilience)، مفهومی رایج و نسبتاً قدیمی در حوزه مدیریت بحران است که بر توانایی فرد یا سازمان در حفظ عملکرد، مقاومت، سازگاری و یا بازگشت به حالت عادی پس از یک اختلال یا فشار تمرکز دارد. به عبارتی، سیستم تاب‌آور می‌تواند بحران را تحمل کند، بدون آنکه لزوماً بهبود یابد یا رشد کند. در مقابل، پادشکنندگی (Antifragility) که مفهومی جدیدتر است و توسط نسیم طالب در آثارش مطرح شد، به سیستم‌ها، افراد و سازمان‌هایی اشاره دارد که نه‌تنها در برابر بی‌ثباتی‌ها آسیب نمی‌بینند، بلکه از دل تنش‌ها، شکست‌ها و آشفتگی‌ها، قوی‌تر بیرون می‌آیند. پادشکنندگی یعنی تبدیل فشار به فرصت، تهدید به تحول و بحران به سکوی پرتاب برای رشد.
در دنیای مدرن و بی‌ثبات امروز، جایی که تغییرات مداوم و گاه غیرقابل پیش‌بینی هستند، پادشکنندگی به یکی از ارزشمندترین ویژگی‌های سازمانی و فردی تبدیل شده است. برخورداری از این قابلیت می‌تواند یک سازمان را از حالت انفعالی به بازیگری فعال در مواجهه با تحولات سوق دهد. به همین دلیل، ارزیابی و پرورش این ویژگی در کارکنان، بخشی مهم از راهبردهای منابع انسانی نوین محسوب می‌شود.
مهارت‌های کلیدی پادشکنندگی در منابع انسانی
برای دستیابی به پادشکنندگی، افراد باید مهارت‌ها و ویژگی‌هایی داشته باشند که به آن‌ها کمک کند در شرایط دشوار بهتر عمل کنند و از بحران‌ها به عنوان فرصتی برای رشد بهره‌برداری کنند. مهم‌ترین این مهارت‌ها عبارتند از:
1. انعطاف‌پذیری شناختی
انعطاف‌پذیری شناختی به معنای توانایی تغییر سریع نگرش‌ها، فرضیات و استراتژی‌ها در مواجهه با اطلاعات و شرایط جدید می باشد. افرادی که انعطاف‌پذیری شناختی بالایی دارند، به راحتی روش‌های کاری خود را اصلاح می‌کنند و با محیط‌های جدید سازگار می‌شوند.
2. خودتنظیمی هیجانی
خودتنظیمی هیجانی به معنای قابلیت مدیریت هیجانات منفی مانند استرس، اضطراب و ناامیدی به گونه‌ای که تمرکز و تصمیم‌گیری بهینه حفظ شود. افراد دارای این مهارت، حتی در شرایط بحرانی می‌توانند عملکرد موثری داشته باشند و محیط پیرامون خود را مثبت‌تر کنند.
3. یادگیری مستمر و انطباق‌پذیری
یادگیری مستمر و انطباق‌پذیری به معنای توانایی کسب سریع دانش و مهارت‌های جدید پس از مواجهه با مشکلات و شکست‌ها می باشد. این ویژگی موجب می‌شود که فرد نه تنها از اشتباهات درس بگیرد، بلکه تجربه‌ها را به سرمایه‌ای ارزشمند برای آینده تبدیل کند.
4. نوآوری و خلاقیت در شرایط ناپایدار
افرادی که مهارت نوآوری دارند، می‌توانند در موقعیت‌های پیچیده و نامطمئن، راهکارهای تازه و غیرمعمول ارائه دهند. این توانایی به ویژه در محیط‌های پادشکن اهمیت دارد، زیرا بحران‌ها اغلب نیازمند راه‌حل‌های خلاقانه و انعطاف‌پذیر هستند.
5. مهارت‌های ارتباطی و همکاری تیمی
پادشکنندگی اغلب به کمک شبکه‌های حمایتی و تعاملات گروهی شکل می‌گیرد. افراد باید بتوانند به طور موثر با دیگران همکاری کنند، اطلاعات را به اشتراک بگذارند و از حمایت اجتماعی برای مدیریت بحران‌ها استفاده کنند.

اهمیت مهارت‌های پادشکنندگی در فرآیند شایسته‌گزینی
امروزه سازمان‌ها با توجه به پیچیدگی و سرعت تغییرات محیطی، دیگر نمی‌توانند تنها بر اساس معیارهای سنتی مانند تحصیلات، سابقه کاری یا مهارت‌های فنی، نیروی انسانی خود را انتخاب کنند. معیارهای جدید باید توانایی‌های واقعی افراد در مواجهه با فشار، بحران و تغییر را بسنجند. مهارت‌های پادشکنندگی معیارهای کلیدی برای این هدف به شمار می‌روند. ارزیابی این مهارت‌ها به سازمان‌ها کمک می‌کند که نیروی انسانی خود را بر اساس قابلیت رشد در شرایط نامطمئن، توانایی مقابله با چالش‌ها و استفاده از فرصت‌های ناشی از بحران انتخاب کنند. این امر باعث کاهش ریسک‌های سازمانی، افزایش رضایت شغلی، بهبود بهره‌وری و تقویت فرهنگ سازمانی می‌شود.

روش‌های شناسایی و سنجش مهارت‌های پادشکنندگی
سازمان‌ها و کارشناسان منابع انسانی می‌توانند از روش‌های مختلفی برای شناسایی و ارزیابی مهارت‌های پادشکنندگی در افراد استفاده کنند، از جمله:
الف) ارزیابی‌های روان‌شناختی و شخصیت‌شناسی: استفاده از تست‌های استاندارد برای بررسی ویژگی‌هایی مانند انعطاف‌پذیری شناختی، هوش هیجانی و مدیریت استرس. این آزمون‌ها به تشخیص استعدادهای ذاتی افراد در پادشکنندگی کمک می‌کنند.
ب) مصاحبه‌های رفتاری: پرسش درباره تجربیات گذشته فرد در مواجهه با بحران‌ها، نحوه تصمیم‌گیری و واکنش‌های او در شرایط دشوار، که دید عمیق‌تری نسبت به مهارت‌های واقعی فرد ارائه می‌دهد.
ج) تمرین‌ها و شبیه‌سازی‌های عملی: ایجاد شرایط شبیه‌سازی شده برای آزمودن توانایی‌های افراد در مواجهه با مشکلات غیرمنتظره و سنجش واکنش‌های آن‌ها.
د) بازخورد360 درجه: دریافت ارزیابی از همکاران، مدیران و زیرمجموعه‌ها برای سنجش مهارت‌های نرم و رفتاری افراد در محیط کار.
ه) ارزیابی یادگیری و نوآوری: سنجش قابلیت یادگیری سریع و ارائه راهکارهای نوآورانه از طریق پروژه‌ها و وظایف عملی.

نتیجه‌گیری
مهارت‌های پادشکنندگی، به عنوان معیار جدید و ضروری در ارزیابی شایستگان، فرصت تازه‌ای برای سازمان‌ها فراهم می‌کنند تا نیروی انسانی خود را به گونه‌ای انتخاب کنند که در برابر چالش‌ها و بحران‌های محیطی نه تنها مقاومت کنند بلکه از آن‌ها برای رشد و تعالی استفاده نمایند. در دنیای پیچیده و پر نوسان امروز، سازمان‌هایی که به این مهارت‌ها توجه کنند، پایداری، نوآوری و موفقیت بلندمدت خود را تضمین خواهند کرد.
شرکت «شایسته برگزین پیشرو» با تیم متخصص و متعهد خود در حوزه‌های شایسته‌گزینی، شخصیت‌شناسی، مهارت‌سنجی و برنامه‌ریزی منابع انسانی، با بهره‌گیری از روش‌های علمی و تجربی، توانایی شناسایی، ارزیابی و جذب افراد دارای مهارت‌های پادشکنندگی را برای سازمان‌ها فراهم می‌آورد. خدمات تخصصی این شرکت، از جمله انتخاب دقیق نیروی انسانی، بهینه‌سازی فرآیندهای کاری و تدوین برنامه‌های استراتژیک منابع انسانی، موجب افزایش بهره‌وری، کاهش ریسک‌های سازمانی و ارتقای تاب‌آوری و پادشکنندگی سازمان‌ها می‌شود. بنابراین مشتریان این شرکت با اطمینان می‌توانند به آینده‌ای مقاوم و پویا در فضای کاری خود چشم بدوزند.

برچسب‌ها: شایسته‌گزینی، مهارت‌های پادشکنندگی، منابع انسانی، ارزیابی شایستگان، تاب‌آوری سازمانی.

منابع
– پادشکنندگی: کلید موفقیت در دنیای کسب‌وکار بی‌ثبات
– تاب‌آوری در مقابل پادشکنندگی: شکوفایی در مواجهه با سختی‌ها
– پادشکنندگی در محیط کار: راهنمایی برای رهبران
– پادشکنندگی: آیا باید آرزوی آن را داشته باشید؟

چگونه با شایسته‌گزینی هدفمند، سازمانی پادشکننده بسازیم؟

چگونه با شایسته‌گزینی هدفمند، سازمانی پادشکننده بسازیم؟

مقدمه
در دنیایی که با سرعتی بی‌سابقه در حال تغییر است، بحران‌ها و بی‌ثباتی‌ها به یک وضعیت عادی تبدیل شده‌اند. در این شرایط، مفهوم «پادشکنندگی» یا Antifragility اهمیت ویژه‌ای پیدا می‌کند. واژه پادشکنندگی توسط نسیم نیکولاس طالب، متفکر برجسته در زمینه ریسک و پیچیدگی، مطرح شده است. برخلاف انعطاف‌پذیری (Resilience) که به معنی توانایی بازگشت به حالت اولیه پس از یک شوک است، پادشکنندگی به معنای توانمندی در رشد و تقویت شدن در مواجهه با فشارها و اختلالات است. سازمان‌های پادشکننده نه تنها آسیب نمی‌بینند، بلکه از چالش‌ها درس گرفته و قوی‌تر و کاراتر می‌شوند. چنین سازمان‌هایی برای موفقیت نیازمند سرمایه انسانی خاصی هستند؛ نیروهایی که از لحاظ روانی، رفتاری و مهارتی برای مقابله با بحران‌ها و تغییرات سریع مجهز شده‌اند. به همین دلیل، شایسته‌گزینی هدفمند به عنوان یکی از مهم‌ترین استراتژی‌ها در ساختن سازمان‌های پادشکننده مطرح می‌شود.

شایسته‌گزینی هدفمند چیست؟
شایسته‌گزینی هدفمند فرآیندی سیستماتیک و جامع است که فراتر از بررسی مدارک تحصیلی و سابقه کاری، به بررسی عمیق‌تر ویژگی‌های روان‌شناختی، شخصیتی و مهارتی افراد می‌پردازد. هدف اصلی آن، انتخاب افرادی است که توانایی‌های لازم برای مواجهه با محیط‌های پرچالش و پویا را دارند و می‌توانند با کمک به سازمان، آن را در مسیر رشد و توسعه پایدار نگه دارند. این نوع شایسته‌گزینی به معنای انتخاب افراد با تاب‌آوری روانی و عاطفی بالا، قابلیت یادگیری سریع و نوآوری مستمر، انعطاف‌پذیری ذهنی و سازگاری با تغییرات، روحیه مسئولیت‌پذیری و خودرهبری و توانایی حل مسئله و کار تیمی موثر است. در این فرآیند، به جای تمرکز صرف بر مهارت‌های فنی، ارزیابی شخصیت و شایستگی‌های رفتاری اهمیت ویژه‌ای دارد.

اهمیت شایسته‌گزینی هدفمند در ساخت سازمان پادشکننده

سازمان‌های پادشکننده باید بتوانند در مواجهه با فشارها و تغییرات به سرعت خود را بازیابی کنند، از شکست‌ها درس گرفته و بهبود مستمر داشته باشند، فرصت‌های ناشی از بحران‌ها را شناسایی و به کار گیرند و نیز فرهنگ سازمانی خود را به سمت یادگیری و رشد هدایت کنند. تمامی این ویژگی‌ها به شدت وابسته به نیروی انسانی انتخاب شده دارند. اگر افراد سازمان توانایی مقابله با فشارها را نداشته باشند، احتمال بروز استرس‌های مزمن، کاهش بهره‌وری و نهایتاً ریزش نیروها افزایش می‌یابد. شایسته‌گزینی هدفمند با انتخاب افرادی که این ویژگی‌ها را دارند، نقش مهمی در افزایش تاب‌آوری سازمان و پادشکنندگی آن ایفا می‌کند. این افراد ضمن حفظ تعادل در شرایط بحرانی، به عنوان منابع نوآوری و خلاقیت نیز عمل می‌کنند.
ویژگی‌های کلیدی افراد در سازمان‌های پادشکننده
1- تاب‌آوری روانی
تاب‌آوری به معنای توانایی تحمل و بازگشت به حالت اولیه پس از استرس و شوک است. افراد تاب‌آور، می‌توانند فشارهای روانی را مدیریت کرده و در شرایط سخت، عملکرد خود را حفظ کنند. آن‌ها از تجربه‌های منفی به عنوان فرصتی برای یادگیری بهره می‌برند.
2- ذهنیت رشد
کارکنانی که دارای ذهنیت رشد هستند، باور دارند که مهارت‌ها و قابلیت‌هایشان قابل توسعه است. این افراد در برابر بازخوردها مقاوم نیستند بلکه از آن برای بهبود خود استفاده می‌کنند. چنین نگرشی باعث می‌شود که این افراد در محیط‌های پویا و در حال تغییر، عملکرد بهتری داشته باشند.
3- انعطاف‌پذیری شناختی
توانایی تطبیق با شرایط جدید و تفکر خلاقانه در مواجهه با مشکلات، از ویژگی‌های مهم این افراد است. انعطاف‌پذیری شناختی به آن‌ها امکان می‌دهد دیدگاه‌های متعددی را در نظر بگیرند و راه‌حل‌های نوآورانه ارائه دهند.
4-خودرهبری و مسئولیت‌پذیری
افراد خودرهبر، بدون نیاز به نظارت مداوم، کار خود را پیش می‌برند و در شرایط بحران توانایی مدیریت و رهبری تیم را دارند. این ویژگی به سازمان کمک می‌کند تا در مواقع بحرانی به سرعت واکنش نشان دهد.
5- توان حل مسئله و یادگیری از شکست
سازمان‌های پادشکننده به کارکنانی نیاز دارند که شکست را پایان راه نبینند و از آن درس بگیرند. این افراد قدرت تحلیل، ارزیابی و اصلاح رفتار خود را دارند و به پیشرفت مستمر متعهد هستند.

ابزارها و روش‌های شایسته‌گزینی هدفمند
برای انتخاب چنین افرادی، شرکت‌ها و سازمان‌ها نیاز به استفاده از روش‌های تخصصی و علمی دارند. این روش‌ها شامل مواردی از جمله: آزمون‌های روان‌سنجی و شخصیتی که ویژگی‌های شخصیتی، سبک رفتاری و گرایش‌های افراد را ارزیابی می‌کنند، مصاحبه‌های ساختاریافته مبتنی بر شایستگی با سوالاتی هدفمند برای سنجش تجارب و مهارت‌های رفتاری مرتبط با موقعیت شغلی، ارزیابی‌های موقعیتی که شرایط کاری واقعی برای مشاهده عملکرد فرد در شرایط استرس‌زا یا پیچیده را شبیه‌سازی میکند، مرکز ارزیابی که ترکیبی از روش‌های مختلف ارزیابی برای بررسی جامع توانمندی‌های فرد را شامل میشود و نیز تحلیل همراستایی با فرهنگ سازمانی که به بررسی تناسب ارزش‌ها، باورها و نگرش‌های فرد با فرهنگ و استراتژی سازمان می پردازد می باشد. علاوه بر این، طراحی مدل‌های شایستگی متناسب با نیازهای آینده سازمان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. این مدل‌ها باید به‌روزرسانی شوند تا با تغییرات محیطی و تحولات فناوری هماهنگ باشند.

نقش رهبری در تقویت پادشکنندگی سازمان
ساخت سازمان‌های پادشکننده بدون حمایت و هدایت رهبران کارآمد ممکن نیست. رهبران باید خود بر مبنای مفاهیمی چون یادگیری مستمر، تاب‌آوری و نوآوری عمل کنند و فرهنگ سازمان را به سمت پذیرش تغییر و فرصت‌یابی سوق دهند.رهبری موثر شامل مواردی از جمله : ترویج فرهنگ یادگیری و آزمایش‌گری، تشویق به اشتباه کردن و یادگیری از آن، ایجاد فضای اعتماد و حمایت از نیروها، پشتیبانی از شایسته‌گزینی هدفمند و توسعه منابع انسانی و تصمیم‌گیری استراتژیک در شرایط عدم قطعیت می باشد. همچنین رهبران باید خود در زمینه مهارت‌های مدیریت بحران و مدیریت تغییر آموزش دیده باشند تا بتوانند سازمان را در مسیر پادشکنندگی هدایت کنند.

نتیجه‌گیری
در نهایت میتوان گفت سازمان‌هایی که به دنبال پایداری و موفقیت در دنیای پر از بحران و تغییر هستند، نمی‌توانند بدون سرمایه‌گذاری روی نیروی انسانی مناسب و فرایندهای شایسته‌گزینی هدفمند به اهداف خود برسند. شایسته‌گزینی هدفمند، کلید ساختن سازمان‌هایی است که در برابر فشارها مقاوم بوده و حتی قوی‌تر می‌شوند؛ سازمان‌هایی پادشکننده که از هر بحران فرصت می‌سازند.
شرکت شایسته برگزین پیشرو با تکیه بر تخصص تیم فنی و حرفه‌ای خود در حوزه‌های مختلف ارزیابی نیروی انسانی، طراحی مدل‌های شایستگی، تحلیل محیط سازمان و تدوین برنامه‌های استراتژیک منابع انسانی، همراه سازمان‌ها در مسیر ساختن چنین سیستم‌هایی است. بهره‌گیری از روش‌های نوین، آزمون‌های روان‌سنجی دقیق و تحلیل‌های رفتاری این امکان را فراهم می‌آورد که سازمان‌ها به شکل هدفمند نیروهای خود را انتخاب و توسعه دهند و بدین ترتیب، در دنیای بی‌ثبات امروز، همواره آماده و توانمند باقی بمانند.

منابع:
– ویکی پدیا: پادشکنندگی
– سازمان خود را پادشکننده کنید – مجله کسب و کار هاروارد
– پادشکنندگی در مدیریت منابع انسانی – آموزش منابع انسانی
– پادشکنندگی برای کسب و کار (و منابع انسانی) – کتابچه راهنمای مدیریت منابع انسانی

شایسته‌گزینی پایدار برای سازمان‌های ناپایدار درس‌هایی از گرمایش جهانی

شایسته‌گزینی پایدار برای سازمان‌های ناپایدار: درس‌هایی از گرمایش جهانی

مقدمه
گرمایش جهانی به عنوان یکی از پیچیده‌ترین و تأثیرگذارترین پدیده‌های زیست‌محیطی قرن حاضر، نه تنها زیست‌بوم‌های طبیعی را متحول کرده بلکه ساختارهای اقتصادی، اجتماعی و نهادی را نیز دستخوش تغییرات بنیادین کرده است. این تغییرات، باعث شده‌اند بسیاری از سازمان‌ها با شرایط ناپایداری مواجه شوند که بقای آن‌ها را به مخاطره می‌اندازد. نوسانات شدید اقلیمی، فجایع طبیعی و تغییرات غیرمنتظره در بازارها، سازمان‌ها را مجبور کرده است تا شیوه‌های مدیریت نیروی انسانی و شایسته‌گزینی خود را بازنگری کنند. در واقع، سازمان‌ها امروز باید فراتر از شایسته‌گزینی براساس مهارت‌های فنی، نیروهایی را انتخاب کنند که بتوانند در شرایط بی‌ثباتی دوام بیاورند و به رشد سازمان کمک کنند. در این میان، درس‌هایی که از گرمایش جهانی می‌توان آموخت، می‌تواند الهام‌بخش فرآیندهای انتخاب منابع انسانی باشد؛ به ویژه در زمینه تاب‌آوری، مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی و انعطاف‌پذیری فرهنگی.

این مقاله به بررسی مفهوم شایسته‌گزینی پایدار در سازمان‌هایی می‌پردازد که خود در شرایط ناپایداری قرار دارند و نشان می‌دهد چگونه با به‌کارگیری اصولی نوین و علمی، می‌توان نیروهای انسانی را به گونه‌ای انتخاب کرد که سازمان را در مسیر پایداری و موفقیت بلندمدت قرار دهند.

چالش‌های ناپایداری سازمان‌ها در عصر گرمایش جهانی
گرمایش جهانی، سازمان‌ها را در وضعیتی قرار داده که نیازمند بازاندیشی جدی در ساختارهای مدیریتی و نیروی انسانی خود هستند. این چالش‌ها به طور کلی شامل موارد زیر است:
۱. تغییرات ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی محیطی و اقتصادی
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات سازمان‌ها مواجهه با تغییرات ناگهانی در محیط‌های کاری و بازار است؛ تغییراتی که ناشی از حوادث طبیعی همچون سیل، خشکسالی، طوفان و یا نوسانات اقتصادی مرتبط با سیاست‌های مقابله با تغییرات اقلیمی می‌باشد. این شرایط نیازمند نیروی انسانی است که بتواند در لحظه، تصمیم‌ های درست و سریع اتخاذ کند و به سرعت خود را با شرایط جدید وفق دهد.
۲. پیچیدگی و تنوع مهارت‌های مورد نیاز
در محیط‌های ناپایدار، تنها مهارت‌های تخصصی کافی نیستند. سازمان‌ها نیازمند نیروهایی با مهارت‌های میان‌رشته‌ای، قابلیت همکاری تیمی، تفکر انتقادی و توانایی نوآوری در مواجهه با مشکلات پیچیده هستند. این موضوع فرآیند شایسته‌گزینی را از حالت سنتی به حالت پیچیده و چندبعدی تبدیل کرده است.
۳. فشارهای قانونی، اجتماعی و مالی
با افزایش آگاهی جهانی نسبت به پیامدهای گرمایش جهانی، سازمان‌ها با فشارهای بیشتری از سوی نهادهای قانون‌گذار، مشتریان و سهامداران مواجه هستند که باید مسئولیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی خود را به نحو احسن انجام دهند. این موضوع، شاخص‌های شایسته‌گزینی را تغییر داده و ضروریست تا افراد انتخاب‌شده در سازمان از تعهد عمیقی نسبت به پایداری برخوردار باشند.
۴. نیاز به مدیریت ریسک و تاب‌آوری سازمانی
در عصر بی‌ثباتی، سازمان‌ها باید ریسک‌های بالقوه را شناسایی و مدیریت کنند و تاب‌آوری خود را افزایش دهند. تاب‌آوری سازمانی تنها به ساختارهای فناوری و مالی محدود نمی‌شود، بلکه نیازمند نیروی انسانی با قابلیت مدیریت بحران و بازسازی سریع سازمان پس از مشکلات است.

اصول شایسته‌گزینی پایدار در شرایط ناپایداری سازمانی
برای مواجهه با چالش‌های فوق، شایسته‌گزینی در سازمان‌های ناپایدار باید بر اصولی جدید و جامع استوار باشد که توانمندی‌های متفاوتی را دربرگیرد.
۱. تاب‌آوری و انعطاف‌پذیری روانی
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌هایی که باید در فرایند انتخاب افراد در نظر گرفته شود، تاب‌آوری روانی است. نیروی انسانی باید بتواند تحت فشارهای شدید کاری و شرایط نامطمئن، عملکرد خود را حفظ کرده و حتی در مواجهه با شکست‌ها به سرعت خود را بازیابی کند. علاوه بر این، انعطاف‌پذیری در یادگیری مهارت‌های جدید و سازگاری با شرایط متغیر، از دیگر ملاک‌های کلیدی است.
۲. تعهد به پایداری و مسئولیت‌پذیری اجتماعی
شایسته‌گزینی پایدار مستلزم انتخاب افرادی است که درک عمیقی از مسئولیت‌های زیست‌محیطی و اجتماعی داشته باشند و بتوانند این ارزش‌ها را در رفتار و عملکرد خود در سازمان به نمایش بگذارند. این امر نه تنها به حفظ منابع طبیعی کمک می‌کند، بلکه باعث ارتقاء اعتبار سازمان در جامعه و نزد مشتریان نیز می‌شود.
۳. همسویی فرهنگی و ارزش‌های سازمانی
یکی از عوامل موفقیت شایسته‌گزینی، تطابق ارزش‌ها و فرهنگ فردی کارکنان با فرهنگ سازمانی است. این همسویی باعث می‌شود که نیروی انسانی انتخاب شده، نه تنها وظایف محوله را به خوبی انجام دهد بلکه به ارتقاء فرهنگ پایداری درون سازمان نیز کمک کند.
۴. استفاده از فناوری‌های نوین در فرایند انتخاب
تکنولوژی‌های نوین به مدیران منابع انسانی این امکان را می‌دهد که فرآیند انتخاب را دقیق‌تر، سریع‌تر و عادلانه‌تر انجام دهند و افراد مناسب‌تری را شناسایی کنند.
۵. توسعه مهارت‌های میان‌رشته‌ای و نگرش نوآورانه
فرایند شایسته‌گزینی باید نیروهایی را جذب کند که علاوه بر مهارت‌های تخصصی، توانایی همکاری میان رشته‌ای و نوآوری دارند. این ویژگی‌ها به سازمان کمک می‌کند در مواجهه با چالش‌های ناشی از تغییرات اقلیمی، راه‌حل‌های خلاقانه و مؤثری ارائه دهد.

درس‌هایی از گرمایش جهانی برای شایسته‌گزینی سازمان‌ها
پدیده گرمایش جهانی، نمونه بارزی از محیطی است که تغییرات سریع، غیرمنتظره و پیچیده دارد. در این محیط، درس‌های متعددی برای سازمان‌ها و شیوه‌های انتخاب نیروها وجود دارد:
• پذیرش پیش‌بینی‌ناپذیری: سازمان‌ها باید به این واقعیت عادت کنند که شرایط دائماً در حال تغییر است و پیش‌بینی‌های دقیق همیشه امکان‌پذیر نیست. بنابراین، نیروهایی انتخاب شوند که توانایی مقابله با شرایط تغییرات سریع و ناگهانی را داشته باشند.
• تقویت تاب‌آوری فردی و سازمانی: همانطور که در محیط‌های طبیعی، تاب‌آوری زیستی اهمیت دارد، در محیط‌های کاری نیز باید نیروهای انسانی  بتوانند در برابر فشارها، استرس‌ها و بحران‌ها مقاوم باشند و سازمان را به سمت بهبود هدایت کنند.
• تقویت نگرش مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی: سازمان‌ها باید نیروهایی جذب کنند که دغدغه محیط زیست دارند و در فعالیت‌های روزمره سازمان، اصول پایداری زیست محیطی را رعایت کنند.
• به‌کارگیری فناوری و داده‌ها در انتخاب: داده‌های بزرگ و تحلیل هوشمندانه آن‌ها، امکان شناسایی دقیق‌تر و انتخاب نیروهای مناسب‌تر را فراهم می‌کند.
• ارتقاء فرهنگ سازمانی در مسیر پایداری: نیروهای انسانی باید به فرهنگ سازمانی پایداری متعهد باشند و در عمل به ترویج آن کمک کنند.

نمونه‌های موفق در اجرای شایسته‌گزینی پایدار

• شرکت‌های فناوری‌های سبز: این شرکت‌ها با انتخاب نیروی انسانی متعهد به اصول زیست‌محیطی و دارای مهارت‌های چندرشته‌ای، پروژه‌های پیچیده و سبز را به نحو احسن مدیریت کرده‌اند و در بازارهای رقابتی موفق بوده‌اند.
• سازمان‌های مدیریت بحران و نجات: این سازمان‌ها با جذب نیروهای تاب‌آور، انعطاف‌پذیر و دارای مهارت‌های مدیریت بحران، توانسته‌اند در شرایط بحرانی پاسخگو و مؤثر عمل کنند.
• شرکت‌های بزرگ بین‌المللی: برخی از شرکت‌های چندملیتی با تدوین استراتژی‌های منابع انسانی پایدار، موفق شده‌اند برند خود را به عنوان سازمانی مسئولیت‌پذیر و دوستدار محیط زیست مطرح کنند که این امر باعث افزایش اعتماد مشتریان و سهامداران شده است.

نتیجه‌گیری
گرمایش جهانی چالش‌هایی عظیم و بی‌سابقه‌ای برای سازمان‌ها ایجاد کرده است که در بسیاری موارد، آن‌ها را در وضعیت ناپایداری قرار داده است. برای موفقیت در چنین شرایطی، سازمان‌ها باید فرایندهای شایسته‌گزینی خود را به گونه‌ای تغییر دهند و نیروهایی انتخاب کنند که علاوه بر مهارت‌های فنی، « تاب‌آوری، مسئولیت‌پذیری زیست‌محیطی، انعطاف‌پذیری و همسویی فرهنگی با اهداف پایداری» داشته باشند. 

شرکت «شایسته برگزین پیشرو» با تیمی مجرب و استفاده از روش‌های پیشرفته، خدماتی تخصصی در زمینه شایسته‌گزینی پایدار، تحلیل نیروی انسانی، بهینه‌سازی بهره‌وری و طراحی استراتژی‌های منابع انسانی ارائه می‌دهد که می‌تواند به سازمان‌ها کمک کند تا با انتخاب بهترین نیروها، مسیر توسعه و پایداری خود را تضمین کنند.

                                                                                                                                        با سپاس از : دکتر مجید صفری  

منابع:
– گرمایش زمستانی سوالبارد به نقطه ذوب رسیده است
-چگونه منابع انسانی می‌تواند تاب‌آوری اقلیمی ایجاد کند؟
-پایداری اقتصادی سازمانی از طریق بهینه‌سازی فرآیند و سرمایه انسانی: رویکردی مبتنی بر متدولوژی سیستم‌های نرم
-ایجاد سازمان‌های تاب‌آور: نقش‌های سازماندهی از بالا به پایین در مقابل سازماندهی از پایین به بالا
-چگونه مدیریت منابع انسانی سبز می‌تواند به کسب‌وکارها در کاهش تغییرات اقلیمی کمک کند؟